„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie. Czy ciekawie dzisiaj będzie? Ciężkie wrota zamykajcie i w ciemnicy zasiadajcie!”.

Listopad to doskonały czas na pochylenie się nad drugą częścią „Dziadów” Adama Mickiewicza. Dawny słowiański obrzęd – choć o pogańskiej genezie – jest mocno związany z chrześcijańskimi obchodami dnia Wszystkich Świętych ze względu na wspólną przestrzeń w kultywowaniu pamięci o zmarłych.

Sam utwór łączy w sobie te dwa rejestry, będąc płaszczyzną dialogu w oddawaniu czci tym, którzy odeszli. Czytanie dramatu wieszcza narodowego aż prosi się więc o wykreowanie specjalnego nastroju.

Klasa 7a miała okazję taką atmosferę stworzyć. Mrok i tajemnica ciemnej sali teatralnej odtwarzały noc cmentarnej kaplicy. Światło świec oświetlało drogę błądzącym duszom, które według wierzeń w te dni powracały do świata żywych, aby nawiązać kontakt ze swoimi potomkami i otrzymać od nich wsparcie. Zgromadzony pokarm miał z kolei „nakarmić” dusze.

Właśnie w takich warunkach uczniowie odczytali dramat romantyczny, robiąc to z podziałem na role, przy akompaniamencie pełnej grozy muzyki. Następnie zabawili się w lekturowy escape room, poszukując rekwizytów i cytatów dotyczących bohaterów dzieła, po czym wspólnie zrekonstruowali symbolikę ich losów.

‍